To nic.

Wiesz jak to jest być samotnym?
Wiesz jak to jest kiedy nie ma się nikogo, komu możesz się wygadać?
Masz wokół sobie ludzi ale tak naprawdę nie potrafisz znaleźć jednej osoby, której byś zaufała i powiedziała co czujesz.
Inni są dlatego że potrzebują twojej pomocy.
Wiesz, że to bolisz ale nie masz sił aby ich opuścić.
Wtedy byś była zupełnie sama, ale czy to ma jakąś różnicę?
Swoje emocje, sekrety trzymasz dla siebie, jeżeli masz jakiś problem starasz sama sobie pomóc.
Ciężko jest, bo nie ma kto pocieszyć, przytulić albo po prostu być obok ciebie.
Całe dni siedzisz w domu, cztery ściany z muzyką umilają ci dzień. Już nie masz strachu, że ktoś cie opuści, jest inny strach.
Strach, że znajdzie się ktoś, kto będzie chciał cie bliżej poznać..
Ty będziesz zamknięta w sobie i ją odtrącisz, jak resztę osób.
Nauczyłaś się żyć sama z czasem zapominasz jak to jest być kochaną, potrzebną, najważniejszą.


Z czasem wszystko się zmienia, a gdzie prawdziwa ja?